Warsztaty Wyobraźni oczami rodzica

Drodzy Państwo.
Od dłuższego czasu obserwuję wasz portal, można powiedzieć od samego początku. Widziałem  z jak wielkim zaangażowaniem wprowadzaliście swój pomysł w życie,  dało się wyraźnie zauważyć intensywną pracę nad szatą graficzną nad wypracowaniem najlepszej metody dotarcia do czytelnika, pozyskania jego zainteresowania,  oraz próbę nawiązania bezpośredniej współpracy.
Podjęliście się niesamowitego wyzwania, w dzisiejszych czasach stworzenie czegoś co ma na celu scalenie ze sobą tak  pozornie różnych i rozległych dziedzin życia jest i będzie niezmiernie trudne.  Dzisiaj życie, takie zwykłe, szare przeciętne jest już pewnego rodzaju sztuką samą w sobie, większość z nas ,,walczy” o przetrwanie, marzy o przewidywalności, śni o jutrze, które nie zgotuje żadnej przykrej niespodzianki.  Pisząc te słowa postaram się zachować obiektywizm w  ocenie waszego działania, nie będę dociekał waszych intencji. Jestem zwykłym szarym obywatelem jakich większość żyje i funkcjonuje z dnia na dzień w dzisiejszych realiach.  Internet to potężne narzędzie, może uczyć, kształtować, dawać, jak również odbierać  nadzieje na to że możemy coś zrobić dla siebie, dla swoich dzieci dla wszystkich których lubimy i szanujemy.  Zobaczyłem w waszym przekazie coś szczególnego, co zwróciło moją uwagę i spowodowało że często zaglądam na wasze łamy.  Jest to pewnego rodzaju neutralność w przekazie. Odcinacie się od szukania taniego  ,,poklasku”, konsekwentnie trzymacie się  zasad i form. W waszych artykułach dominuje konkret i  rzetelność, pokazujecie nam, zwykłym obywatelom świat który funkcjonuje obok, który widzimy każdego dnia a tak naprawdę go nie rozumiemy. Sztuka, architektura, design, wielki świat biznesu i gdzieś w tym wszystkim my, zwykli zabiegani, walczący o przetrwanie ludzie.  Mam wrażenie że waszą intencją jest nauczenia nas, ludzi mojego pokroju dostrzeganie piękna które nas otacza a którego nie dostrzegamy. Chciałbym aby to miejsce jakim jest portal EXSPACE przekazywał i uczył nas wszystkich że właśnie to co nas otacza powinno być pewnego rodzaju inspiracją do tego że życie jest i może być piękne.  Żebyśmy nie ulegali negatywnym przekazom mediów które swoją popularność i poczytalność  zawdzięczają  tylko temu co naj gorsze, bazują na ludzkim nieszczęściu i frustracji, wykorzystują porażki i nieszczęścia innych do tego aby sztucznie podnosić  ludzkie samopoczucie. Dawać im namiastkę złudzenia że nie jest z nimi tak źle.  Sztuka i architektura jest tą dziedziną która twardo opiera się manipulacji, jest odporna na ludzkie zagrywki, można ją odbierać i widzieć tylko taką jaka jest, to my decydujemy o tym jakie wyzwala w nas emocje, jaką reprezentuje wartość ,  co w nosi do naszego życia i jak możemy to wykorzystać aby odnaleźć siebie i swoje wewnętrzne doznania.  Pokazujcie nam to na każdym kroku, uczcie nas tego czego nie rozumiemy, co wydaje nam się obce, niezrozumiałe i czasami dziwne.  Kiedyś,  z dzieciństwa pamiętam jak bardzo zazdrościłem starszym kolegom z podwórka że potrafią czytać i pisać, zazdrościłem im, marzyłem o tym aby wiedzieć i móc więcej. Wtedy ten szczegół wydawał się szczytem nie do zdobycia, czymś co jest poza moim zasięgiem, ale okazało się to bardzo proste, wystarczyło poczekać, cierpliwie zaspokajać swoją ciekawość, umieć słuchać i pracować zgodnie z sugestiami nauczyciela a wszystko okazało się takie jasne, banalnie proste, zrozumiałe.  Może wy, jako internetowy portal będziecie kiedyś takim nauczycielem czytania i pisania w dziedzinie sztuki i architektury dla takich szarych, prostych obywateli jak ja?.
Tego wam życzę z całego serca.
Czytelnik i rodzic dziecka w gimnazjum.
 

Jako nauczyciel zgadzam się z Twoją oceną. Warsztaty wyobraźni wprowadziły do szkoły zupełnie coś nowego. Coś co pozwoli naszym dzieciom zrozumieć, zobaczyć i aktywnie uczestniczyć w praktycznym poznawaniu różnych dziedzin sztuki. Konkursy pozwalają zobaczyć potencjał drzemiący w dzieciach od poczatku edukacji. Własciwie ukierunkowany pozwoli wydobyć z nich to, na co nie pozwala tradycyjny system nauczania. Przykładem mogą być moje zajęcia rozwijające, po zakończeniu których dzieci wcale nie spieszyły się do domu, chociaż wiedziały, że czekają na nich rodzice. Nadal dyskutowały o tym, czego dowiedziały się podczas zajęć, cieszyły się z efektu końcowego swoich prac. Zadowolenie dzieci było dla mnie zaskoczeniem i sprawiło mi ogromną radość.

Świetny, bardzo kreatywny pomysł, wnosiłby wiele nowego do kształcenia naszych dzieci. Z tym się zgadzam, natomiast mam duże wątpliwości odnośnie realizacji programu na łamach portalu. Początek zapowiadał się wielce obiecująco, widać było zaangażowanie nauczycieli jak również architektów związanych z projektem. Teraz niestety muszę przyznać że główna idea została jakby zagubienia przez organizatorów . Trudno doszukać się jakiejś logiki, brak czytelnych zasad, odnosi się wrażenie że ilość zaczyna dominować nad jakością. Pragnę zwrócić państwa uwagę że pracujecie z dziećmi i młodzieżą, a ta grupa wbrew pozorom jest bardzo trudnym i wymagającym odbiorcą. Prezentacje i konkursy są powielane schematycznie, wręcz szablonowo, brak jakiejkolwiek, nawet najmniejszej recenzji, ewentualnie krótkich opisów lub sugestii ze strony dydaktycznej i architektonicznej. Konkursy są schematyczne i poza rywalizacją wewnątrz szkolną lub nawet klasową nie wnoszą nic nowego. A czy ilość punktów faktycznie przekłada się na jakość i oryginalność pracy ?, no cóż, to pozostawiam ocenie odbiorców. Szczerze mówiąc zaczynam być trochę zawiedziona świetnie zapowiadającą się inicjatywą, czyżby idziecie w kierunku ilości i masowego przetwarzania danych. Mimo wszystko życzę powodzenia, podchodząc ze zrozumieniem do tego że początki zawsze są trudne. Może w przyszłości jednak warto dokładniej dopracować szczegóły, przemyśleć cele i być bardziej konsekwentnym w realizacji naprawdę świetnego pomysłu. Więcej profesjonalizmu drodzy państwo.
 Pozdrawiam M.A.

Witaj Malwa
Z ogromnym żalem stwierdzam, że podzielam Twoje zdanie, zgadzam się ze wszystkimi sugestiami. W pierwszej fazie byłam współtwórcą tego projektu, nauczycielem, który jako jeden z pierwszych podjął się realizacji zajęć pilotażowych w zerówce. Liczyłam na dobrą współpracę. Sądziłam, że w pewien sposób będę koordynowała  realizację projektu. Że przyniesie ona zarówno mnie jak i portalowi same korzyści. Chciałam w pewien sposób pomóc, a wyszło na to, że zostałam wrogiem. Pomyliłam się. Okazuje się, że nie każdy człowiek rozumie co oznacza słowo  < WSPÓŁPRACA>. Trafiłam na architekta, który ( jak kiedyś za komuny ) reprezentuje pogląd, że tylko on ma rację, tylko on wie najlepiej co należy zrobić, nie liczy się z nikim i niczym, szczególnie wtedy jeśli ktoś ośmiela się mieć inne zdanie.  Nie liczyłam na żadne  korzyści oprócz tego o czym napisałam wcześniej. Fakt, że pewnych rzeczy się przy tym wszystkim nauczyłam, poszerzyłam swój zakres wiedzy o architekturze, ale ile nerwów mnie to kosztowało to wiem tylko ja. Skorzystają na tym dzieci, które uczę.
Zapraszam na swego facebooka.
Pozdrawiam
Iwona Puczko

Witaj Iwona
Dziękuję że odniosłaś się do moich spostrzeżeń i je popierasz. Może zbyt surowo potraktowałam inicjatywę portalu jaką było wejście  z architekturą w dziedzinę kształcenia i edukacji. Jako nauczyciel zdaję sobie sprawę z tego jak trudne to było wyzwanie. Tak się złożyło że nie brałam w tym bezpośredniego udziału ale miałam możliwości aby temu dokładnie się przyglądać. Moim pierwszym odczuciem było wrażenie że w pewnym momencie realizacji wkradł się chaos i zaczęło się działanie bardziej na oślep, niż w przemyślany, racjonalny sposób. Nie wiem jakie były intencje pomysłodawców i twórców programu. Daleka jestem od bezwzględnej krytyki czegoś co jest w fazie rozwoju, wszyscy uczymy się tylko wtedy kiedy wprowadzamy pomysły w czyn i konsekwentnie je realizujemy. Może ten cel jest długofalowy, może przemyślany, ale trzeba pamiętać że wszystko co dotyczy pracy z ludźmi wymaga wielkiej ostrożności i przemyśleń. Tutaj popełnione błędy mogą być nie odwracalne i często szkodliwe. Szczerze podziwiam Twoją pracę, Twoje zaangażowanie, dokładnie analizowałam zajęci pilotażowe. Byłoby wielką szkodą abyś straciła swój zapał w realizacji tak wielkiego wyzwania, ale z drugiej strony rozumiem że są sytuacje kiedy należy dokonać wyboru. Miło by było aby organizatorzy bardziej otworzyli się na nas, nauczycieli i zdecydowali odważnie podzielić się swoim doświadczeniem oraz problemami. Może trzeba wprowadzić szczerą otwartą współpracę dla dobra nas wszystkich, a szczególnie dzieci, z którymi praca w dzisiejszych czasach jest trudna i wymagającą. Pani Iwonko proszę się nie poddawać, ma Pani w sobie ogromny potencjał, wielkie doświadczenie i wiedzę jako długoletni pedagog. Czytałam na forum wszystkie wpisy, wszystkie relacje z Pani zajęć Warsztaty Wyobraźni i szczerze powiem że znalazłam tam coś dla siebie. Może uda nam się wspólnie stworzyć coś w rodzaju kącika wymiany wiedzy i doświadczeń, może będzie po prostu łatwiej pracować a często się wzajemnie wspierać.


Pozdrawiam serdecznie Malwina.

Witaj Malwina
Bardzo się cieszę, że tak wysoko oceniasz moje działania, zarówno przy Warsztatach Wyobraźni jak i forum. Jest mi bardzo miło, bo nie często słyszę takie słowa, a wręcz bardzo rzadko. Dodają mi one wiary tak potrzebnej każdemu człowiekowi do dobrego, godnego życia.
Ja w swojej pracy jestem nauczona wykonywać wszelkie działania na najwyższym poziomie. Tego zawsze oczekiwali ode mnie dyrektorzy. Jeśli mam coś robić połowicznie, chaotycznie to się po prostu nie podejmuję realizacji takiego zadania. Dlatego uważam, że właściwie oceniłaś inicjatywę portalu.
Zapewniam Cię, że nie mam zamiaru rezygnować.

pozdrawiam
Iwona Puczko

Uważam że taka wymiana poglądów jest nam chyba bardzo  potrzebna. Nie tylko wnosi coś nowego do pracy zawodowej ale także pomaga w normalnym codziennym życiu. Najważniejsze żebyśmy mieli odwagę robić coś w co głęboko wierzymy i widzimy w tym jakiś potencjał. Praca nauczyciela w dzisiejszych czasach wymaga ciągłego dostosowywania się, nauki, czasami mam wrażenie że muszę sama uczyć się tak samo jak dzieci które uczę. Bardzo mnie ucieszyła Twoja determinacja. Będę Ci kibicowała z całego serca, masz we mnie stałego czytelnika. Może kiedyś sama zacznę pisać więcej o swojej pracy i doświadczeniach z nią związanych.


Bardzo pozdrawiam i życzę samych sukcesów.


Malwina.

Super Pani Iwono.
Zawsze uważałem że ten pomysł był świetny, ale z powyższego tekstu wynika że pojawiły się pewne wątpliwości. Przyznam że nie do końca tego rozumiem, ale wiem że ilu ludzi tyle opinii i kontrowersji. Najważniejsze żeby o tym rozmawiać, poszukiwać nowych pomysłów, kompromisów i działać, działać dla dobra naszych dzieci.
Życzę powodzenia, wszystkiego najlepszego Pani Iwono.
Karol.

Szanowne panie
Chcę odnieść się do tego co przeczytałam  poniżej.
Przede wszystkim zacznę od tego, że sama biorę udział w projekcie edukacyjnym Design dla szkół i mam zupełnie inne odczucia. Po pierwsze cała idea uświadamiania uczniów o tym co dzieje się dookoła nas w sztuce, architekturze, designie jest świetnym pomysłem. Warsztaty są urozmaiceniem, wzbogaceniem szkolnego programu. Mobilizują nauczycieli do działania, zgłębiania tematu do samorozwoju, wszystko zależy od chęci i otwartości. Nie widzę nic złego w powielaniu się prezentacji czy konkursów. Co roku powielamy tematy i jesteśmy zasypywani cyklicznymi konkursami, tak jest skonstruowany każdy program szkolny i tylko od nas zależy czy wprowadzimy trochę świeżości czy nie. Nie mam zastrzeżeń co do prezentacji, materiałów i współpracy z organizatorami. Mogę liczyć na wsparcie i pytać w razie wątpliwości o wszystko. To ode mnie w dużej mierze zależy jak przedstawie temat, jakie materiały wykorzystam, czy wzbogacę temat czy nie. Nie czuję się ograniczona a wręcz zainspirowana do tematu. Jeśli chodzi o recenzje- na etapie podstawówki a zwłaszcza zerówki wasze recenzje i opinie ekspertów są zabójcze dla twórczości dziecięcej. Pozwólcie tym dzieciom pracować, realizować swoje pomysły w sposób, który potrafią najlepiej. Najważniejsze jest wspieranie ich w twórczości, nie uogólnianie prac, porównywanie i ocenianie- to ładne to mniej itd. Jestem przeciwna ocenianiu, opiniowaniu, recenzowaniu twórczości dziecięcej na tym poziomie edukacyjnym, to zabija w dzieciach motywacje do twórczości i wyrażania własnych pomysłów, ogranicz ich wyobraźnie. Na recenzje przyjdzie jeszcze czas. Wydaje mi się, że sugestie są tu zbyteczne, wystarczy zaufać dzieciakom i uwierzyć w ich możliwości.
Jeśli chodzi o konkursy to rywalizacja jest jednym z elementów napędowych każdego konkursu, ale chyba Panie nie dostrzegają głębszego sensu tej rywalizacji i przede wszystkim prezentacji. To, że prace uczniów znajdują się na portalu branżowym to już duże wyróżnienie, są wśród najlepszych projektantów, architektów dla dzieci to naprawdę dużo. Dzieciaki promują swoje rysunki jak się da, chwalą się nimi rodzice, koledzy, poza tym zobaczyli, że ich prace może oglądać mnóstwo ludzi nie tylko mama i tata, pani w szkole i szuflada w szkolnej komodzie. Mają możliwość przeprowadzenia własnej kampanii na rzecz swoje go pomysłu. Jeśli chodzi o ilość punktów nieprzekładające się na jakość prac- o tym pisałam wcześniej- możliwość głosowania na prace daje szanse wszystkim uczniom na wygraną, sami dbają o własną promocję, ale co jest ważne w tych pracach- najważniejszy jest POMYSŁ i to się liczy najbardziej. Nie wszyscy uczniowie mają talent czy zdolności ale mogą brać udział tak jak wszyscy, mogą zaprezentować swój pomysł. Niektórzy moi uczniowie pierwszy raz odbierali nagrody za swoją twórczość, mieli łzy w oczach, wcześniej obarczeni opiniami i recenzjami nigdy nie mieli na to szansy, mówili mi:"przecież ja nigdy nie wygram bo przecież nie umiem rysować"- tak im kiedyś powiedziano, walczę z tym, żeby przywrócić w nich tą naturalną chęć tworzenia nie ograniczać wyobraźni. Drogie panie nauczycielki trochę pokory.
Wspierajmy dzieci w działaniu, nie podcinajmy im skrzydeł recenzjami.

Witaj Anno.
Bardzo jestem Ci wdzięczna, za Twój głos w dyskusji. O to mi chodziło. To jest właśnie takie miejsce, gdzie każdy (jeśli ma odwagę), dosłownie każdy może pisać o swoich odczuciach, przemyśleniach. Nie wszyscy musimy się ze sobą zgadzać. I to jest w tym wszystkim najlepsze. Ilu ludzi tyle opinii. Nieprawdaż? Smutno byłoby na świecie, gdyby wszyscy myśleli tak samo. Kontrowersje dotyczące czegoś,  kogoś? To właśnie one  wyzwalają w ludziach  kreatywność. Pozwalają na szukanie kompromisów,  dzięki którym wyłaniają się wartościowe rzeczy lub przedmioty, zachowania.
Pokora? Jak najbardziej. Przyda się nam wszystkim.
Pozdrawiam
Iwona Puczko